آدمـک آخــرِ دنیــاست، بخند
آدمـک مـرگ هـمین جاست، بخند
آن خـدایی که بـزرگش خوانـدی
به خـدا، مثـل تـو تنهـاست، بخند
دستخطی کـه تـو را عاشـق کرد
شوخـیِ کاغــذی ماسـت، بخند
فکر کن دردِ تـو ارزشـمند است
فکر کن گریـه چـه زیباست، بخند
صبحِ فردا به شبت نیست که نیست
تـازه انگار کـه فـرداسـت، بخند
راستـی آنچـه بـه یــادت دادیم
پَر زدن نیست کـه درجاسـت، بخند
آدمــک نغمــهء آغــاز نخوان
LOVIS
گفت که مرا بیشتر دوست داری یا زندگیت را
و من گفتم زندگی ام را
و او رفت
ولی نمی دانست که تمام زندگی ام بود
آمدم تا به تو بیاویزم
لیک دیدم که تو آن شاخه ی بی برگی
لیک دیدم که تو بر چهره ی امیدم خنده ی مرگی
و چه شیرین است بر سر گور تو ای عشق نیاز آلود پای کوبیدن
و چه شیرین است از تو بگسستن و به غیر تو پیوستن
They can not isolate Us
سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد
آن چه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است
طلب از گمشدگان لب دریا می کرد
اندر طلب یار چو مردانه شدم
اول قدم از وجود بیگانه شدم
او علم نمی شنید لب بر بستم
او عقل نمی خرید دیوانه شدم
یاد باد آن که سر کئی توام منزل بود
دیده را روشنی خاک دلت حاصل بود
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آن چه تو رادر دل بود
دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود
کفر زلفش ره دین می زد و آن سنگین دل
به رهش مشعله از چهره بر افروخته بود
جز وصل تو دل به هر چه بستم توبه
بی یاد تو هر جا که نشستم توبه
در حصرت تو توبه شکستم صد بار
زین توبه که صد بار شکستم توبه
مرا بی تو سر آمد زندگانی
منت رفتم تو جاویدان بمانی
عشق عشق عشق عشق عشق عشق عشق عشق عشق عشق چیست؟
عشق آن چیزی است که در اوج خستگی لبخند را بر لبانت می آورد
عشق آن است که هنگام نگاه کردن به معشوقت چشمانت اشک باران شود برای ترس از روز جدایی و قلبت صدایش را همه بشنوند
زندگی بی عشق مانند درختی می ماند که تمام برگ هایش خشک شده اند
و تنه اش پوسیده است
